Het katholieke volksdeel van Enschede en omgeving viel vanaf 1000 tot 1838 onder een centraal gelegen kerk, toegewijd aan de apostel Jacobus de Meerdere.
In de tweede helft van de 18e eeuw was de feitelijke situatie dat de pastoor of een van de kapelaans uit Enschede op zon en feestdagen naar 'Het Bouwhuis' (thans Stichting Philadelphia) kwam om de dienst te doen voor de gelovigen uit Lonneker.
Aan Koning Willem I werd in 1817 subsidie gevraagd voor de bouw van een kerk in Lonneker. Op 13 december 1818 kwam de beslissing af en kreeg Lonneker 8000 gulden voor een nieuwe kerk, gewijd aan de H. Jacobus de Meerdere.
Op I november 1820 was de kerk klaar en op 4 maart 1853 wordt Lonneker officieel parochie. (Als uitgangspunt voor het eeuwfeest werd de datum van de principiële beslissing n.l. 14 december 1837 aangehouden).
Einde 1828 begin 1829 kreeg men de beschikking over een eigen kerkhof. Rond de eeuwwisseling was de kerk bouwvallig en te klein gevonden en besloot men over te gaan tot nieuwbouw. onder architectuur van Wolter te Riele werd de huidige kerk gebouwd. Medio augustus 1911 vond de 'eerstesteenlegging', Plaats gevolgd door de consecratie op 10 juli 1912 door aartsbisschop Henricus van de Wetering.
Het gebouw is een georiënteerde driebeukige kruiskerk met vieringtoren (toren boven de kruising van schip/koor en dwarsschip ). De kerk biedt plaats aan 800 gelovigen. In de jaren zestig werd het interieur van de kerk aangepast en ontstond de situatie zoals die heden ten dage is.
Een bijzondere pastoor die zowel in Glanerbrug diende als in Lonneker, was pastoor Smit, die in 1929 te Lonneker is overleden en op het kerkhof is begraven. Wij hebben onlangs (2021) dit bidprentje ontvangen:
