Als jou iets wordt aangedaan, hoe reageer je dan? Laat je het gebeuren? Ga je het gevecht aan? Neem je wraak? Vergeef je het?
Ga het gesprek aan
In de eerste christelijke gemeente worstelt Mattheüs ermee. Hoe voorkom ik dat iets van kwaad tot erger wordt; dat de gemeenschap uit elkaar spat?
Mattheüs kiest voor het oplossend vermogen van het gesprek. Als jouw broeder of zuster jou iets aandoet, probeer dan eerst onder vier ogen het gesprek aan te gaan. Wordt er niet geluisterd, neem dan één of twee anderen mee. Haalt ook dat niets uit, leg het dan voor aan de gemeenschap.
Hij probeert het dus eerst klein te houden, maar als het niet anders is, wordt het individuele geschil tot iets van de gemeenschap gemaakt. Dat is ook logisch. Want één rotte appel kan de hele oogst aansteken. Dat moet je niet willen.
Wij - in onze tijd - kunnen wel denken, dat wat wij doen of wat ons overkomt de ander niet aangaat, maar de pijn die wij voelen of die wij een ander aandoen, raakt ook altijd anderen. Want die merken iets van onze gelatenheid, boosheid, verdriet of irritatie. Het doet iets met de sfeer, of je reageert wat je dwars zit af op anderen.
De kracht van de gemeenschap
Mattheüs heeft veel vertrouwen in het oplossend vermogen van de wijdere kring. De gemeenschap heeft het gezag de overtreder van zijn zonde te ontslaan en te vergeven, maar ze kan de zonde ook bij de overtreder laten staan en hem zelfs buiten de gemeenschap zetten. Maar de gemeenschap moet daarbij altijd bedenken, dat waar twee of drie in Jezus’ naam bijeen zijn, Jezus zelf in hun midden is (Mt. 18, 20).
Barmhartigheid
Barmhartigheid wilde die Jezus, geen offers. Hij was niet gekomen om rechtvaardigen te roepen, maar zondaars. Zo moet ook de gemeenschap zijn.
Pastoraal werker Frank de Heus
Reacties
Er zijn nog geen reacties op deze blog