Barmhartigheid. Wie is mijn naaste?
Naar Lucas 10,25-37
We kennen denk ik allemaal het spelletje wie van de drie. Een spel waarin je moet raden wie het beroep, dat vooraf gegeven is, uitoefent. In het woord beroep zit het woord roep.
Wordt die roep gehoord in onze tijd? De roep om vrede en gerechtigheid. De roep om nabijheid en begrip. In alle problematiek rondom al wat geschapen is. Voelen wij ons geroepen om daarin elkaars naaste te worden? Onze ziel en zaligheid daarvoor te geven?
Aan Jezus wordt de vraag gesteld: “Wat moet ik doen om het eeuwig leven te verwerven?” Het antwoord is duidelijk. Jezus legt het antwoord bij degene die de vraag stelt. Het antwoord zijn we zelf, u, jullie, wij en ik, mogen het antwoord zijn naar God toe, naar elkaar toe.
Met andere woorden, kijkend naar het evangelie, er niet met een grote boog omheen lopen. Het spreekwoord; ‘verbeter de wereld begin bij jezelf’ is een goed begin in de realiteit van de dag. Maar in die realiteit moeten we wel elkaars naasten zijn. Elkaars naasten in het vertrouwen, dat wederzijds respect ons kan brengen tot de heelheid van de Schepping.
De wonden verzorgen die er in mensen zijn, door oorlog en geweld. In de mensen die niet verstaan worden, geen antwoord krijgen. Wij zijn ook hierin geroepen om te leven, het leven te delen. Niet omzien, maar uitzien. Het beste in jezelf naar boven te halen door er te zijn waar gevraagd wordt.
Ik wens ons daarin wijsheid toe, vrede en alle goeds in nabijheid.
Willy Rekveld, parochievicaris
.jpg)
Reacties
Er zijn nog geen reacties op deze blog