Zondag 21 februari horen we in de kerk hoe Jezus na zijn doop door de Geest de woestijn ingedreven werd (Mc. 1, 12-15).
Hij kon daar blijkbaar niet aan ontsnappen. Hij moest. Gedreven als hij was. Hij werd er door Satan op de proef gesteld en leefde er te midden van de wilde dieren. En de engelen dienden hem. Dat staat er ook nog bij. Het klinkt als een sprookje over de strijd tussen goed en kwaad.
En zo is het ook vaak in ons leven. Voortdurend staan we voor de vraag: ‘Waar doen we goed aan?’
De Vastentijd, de veertig dagen voor Pasen, is bij uitstek een tijd in het liturgisch jaar om daar eens bij stil te staan. Ik ben zelf geneigd dit verhaal uit de Bijbel psychologisch uit te leggen. Je kunt je beproefd voelen. Door mensen om je heen. Door de situatie waar je in beland bent. Door het leven zelf. En dan merk je, dat je een innerlijke strijd moet voeren.
Je herkent de wilde dieren in je zelf. Die willen terugslaan, verscheuren, omlaag halen; die moeilijk te temmen zijn. Maar – als het meezit – tref je ook engelen in jezelf aan, die gedachten, gevoelens aanreiken, waarmee je verder kunt; kunt groeien als mens, als liefdevolle medemens.
Laat je vooruit helpen door die engelen. Daar zijn we als mensen voor bedoeld.
Ik wens je goede bezinnelijke veertig dagen toe!
Pastoraal werker Frank de Heus
.jpg)
Reacties
Er zijn nog geen reacties op deze blog