Misschien vinden we dankbaarheid een beetje een ‘raar’ woord. We hebben het zo goed, dat we wel eens uit het oog verliezen, dat niet alles, dat we ontvangen, vanzelfsprekend is.
Toch zijn er veel dingen om dankbaar voor te zijn. Wanneer ik ’s morgens bid, dank ik God voor het licht van de nieuwe dag, maar ook voor de lekkere bruine boterham, die ik mocht eten. Een goed ontbijt is immers niet voor ieder de gewoonste zaak van de wereld. Denkt U maar eens aan al die gezinnen, die in de rij staan bij de voedselbank en maar mondjesmaat te eten hebben; en aan de honger wereldwijd.
We mogen danken: voor alle goeds, dat ons ten deel valt; en voor het geluk, dat we mogen kennen.
Echter: soms vinden we het ook wel eens lastig, om dankbaar te zijn. Zeker in tegenspoed valt het niet altijd mee, om ook de positieve kanten te blijven zien. Maar toch zijn er mensen, die dat kunnen.
Zo las ik onlangs een artikel over het ontstaan van het lied: 'Dankt, dankt nu allen Godâ€. Dit lied, dat we in onze kerken vaak zingen, is geschreven door de Duitse pastoor Martin Rinkhart, in 1636. Het is dan oorlog, en de bevolking lijdt niet alleen onder het oorlogsgeweld, maar ook door honger en ziekte. Te midden van alle rampspoed schrijft hij dit lied. Hiermee wil hij God danken. Hij heeft het gevoel, dat God hem helpt om de nood van mensen zoveel mogelijk te lenigen.
Volgens mij begrijpt deze pastoor, dat dankbaarheid voortkomt uit liefde tot God, en niet afhangt van de omstandigheden. Dat dankbaarheid ook in ons leven de boventoon mag blijven voeren.
Pastoor André Monninkhof
Reacties
Er zijn nog geen reacties op deze blog