Het is januari  2013; aan het begin van een nieuw jaar maken veel mensen goede voornemens; willen een nieuwe start maken; nemen zich voor bepaalde dingen voortaan anders aan te pakken.

Er zijn mensen, de eeuwige optimisten, die vol (over) moed aan de nieuwe start beginnen. Er kunnen ook dingen gebeurd zijn in het afgelopen jaar, waardoor je niet zoveel lust meer hebt in een nieuwe start, je zou het liefst bij de pakken gaan neerzitten. De volgende Chinese fabel leert ons, dat er altijd weer toekomst is:

Er waren eens drie kikkers. Op een kwade dag vielen ze in een  emmer met melk. De eerste , die een optimist was, riep: 'Ach wat, we zullen er wel weer uitkomen.”Hij zwom, maar zijn luchtwegen raakten verstopt met melk. Toen stikte hij, verdronk en ging ten onder. De Tweede kikker was een pessimist. 'Er is”niks aan te doen ', zei hij en zonk  naar de bodem. Maar de derde was een realist. Hij zei : 'Laten we trappelen, je kunt nooit weten, trappelen maar ! 'En zo trappelde hij urenlang. En plotseling voelde hij iets van vastigheid onder zijn voeten, want hij had zolang getrappeld, dat er boter ontstaan was. Hij klom op de boterklont en sprong eruit.

Als wij denken, dat er voor ons geen toekomst meer is, moeten we in elk geval trappelen. We krijgen het vaak niet zomaar cadeau, we zullen aan onze eigen toekomst moeten werken. Vaak moeten we een brede rug hebben voor datgene wat we moeten incasseren, toch zullen we onze verantwoordelijkheid op moeten nemen en vele dingen doen, want ieder mens is geroepen………….!

Pastoor Theo H.P. Munsterhuis