Opgesloten met Pasen
en straks met Pinksteren ook.
Quarantaine is afgeleid van een woord voor veertigdagentijd.
Wie in de middeleeuwen was besmet met de pest moest voor de duur van de kerkelijke vastentijd, veertig dagen, afzien van ieder contact.
Sindsdien heet elke isolatie ‘quarantaine’.
Maar onze isolatie is bepaald geen afsluiting.
Al komt er geen mens over de vloer, er komt wel van álles binnen: Nieuws, en nog eens nieuws. Werk, school, en studie.
Thuis moeten we heel wat verwerken - alleen, of veel te kort op elkaar
met steeds opnieuw alleen maar elkaar.
Vanouds is quarantaine bedoeld om toe te komen aan wát al heel lang in je is.
Om afgesloten van buiten te beleven
en te verwerken wat meestal onbewust doorwerkt in hoe we altijd doen.
Quarantaine is vanouds ook bedoeld om toe te komen aan wié bij je is.
En voor wie je meestal geen aandacht hebt:
God; Christus. De armen.
Quarantaine ten tijde van Corona is een bijna lock down maar toch beslist geen retraite.
Dat kan ook niet.
Er móet deze periode van alles binnenkomen.
En hoe verwerk je dat, als je in huis van alles en van elkaar nauwelijks afstand kunt nemen?
De oude regels helpen: regelmaat, reinheid en rust.
Niet op eén en dezelfde plek steeds alles, en door elkaar heen.
Maar gestructureerd en op volgorde in de tijd.
Dát helpt.
Ik heb makkelijk schrijven. Want gezond van lijf en leden. En veelal alleen in huis.
Bovendien vier ik elke dag de mis.
En daar gaat dan ook nog flink wat stille tijd aan vooraf.
Zo kom ik op verhaal; vertrouwd en nieuw tegelijk.
Dat van uittocht, van Pasen en Pinksteren
Pasen: De Heer is.
Hij is, De Weg uit dood, naar nieuw leven.
Hoe dan? Dat weten we niet.
Het hoe van zijn vernieuwing wordt door de evangelisten niet beschreven.
Trouwens wat weten wij van echte verandering in ons eigen leven...
Je ontdekt wel de richting. En misschien ook de motivatie waarom het zo niet langer ging. Maar meer ook niet.
Zo weten we ook niet precies hoe wij veranderen in deze coronatijd.
Wel dát we er anders uitkomen.
De vreugde van Pasen is voor ons christenen dat Jezus niet op- en voor zichzelf is weggestapt uit de dood.
Maar om weer bij ons te zijn.
En om ons opnieuw met elkaar, met de hele mensenfamilie, en met geheel de schepping te verbinden.
We zijn immers niet bedoeld om alleen op onszelf of enkel binnen de eigen groep te zijn.
Ik denk dat we dat nu opnieuw ontdekken.
En noem dat onze nieuwe integriteit.
Een ander woord voor het nieuwe geheel.
De paasvreugde is dat de Heer bij ons is om ons zijn vernieuwingskracht te geven.
De pinkstergeest is onze kracht tot nieuwe integriteit.
Reacties
Er zijn nog geen reacties op deze blog