Bij de icoon De opdracht in de tempel van de jonge ouders Maria en Jozef met Jezus.
Op 2 februari is het Maria Lichtmis. Daarbij hoort het evangelieverhaal dat de ouders Jezus naar de Tempel brengen en daar opgewacht worden die twee oude(re) mensen die profeteren over het jonge kind.
Ik heb een icoon die dit verhaal verbeeldt, gemaakt door Jos en Marijke Vermeulen, jarenlang actieve vrijwilligers in het pastoraat in Enschede Noord. Ik heb het van hen gekregen bij mijn 12,5-jarig jubileum als pastoraal werkster. Het is me heel dierbaar.
De tederheid van de jonge ouders, nog onwennig met zo’n kwetsbaar kind. En de ontroering bij de oudere generatie, Hanna en Simeon, die in dit kind ontwaren wat er voor toekomstperspectief aan het groeien is. Dat God hier mee te maken heeft. Dat hij zijn belofte gestand doet.
Hier raken verschillenden generaties elkaar zoals wij dat - gelukkig - nog steeds kennen. En het plezier en de levensvreugde die dat geeft.
Maar het geeft ook die perspectiefverbreding weer.
Simeon heeft zijn leven lang gewacht op dit teken: met dit jonge kind komt er een nieuwe wereld. Maar hij weet ook: dat zal niet zonder slag of staat gaan; het zal veel pijn en lijden kosten. Maar God blijft in het geding en laat niet los.
Dat volhouden en weet hebben van: “Er komt een andere tijd. Blijf volhouden. Laat je hoop niet varen!!” dat is wat me in deze icoon zo aanspreekt. Juist in deze tijd.
De kersttijd is voorbij. Buiten blijft het merkbaar langer licht. Straks gaan we onderweg naar het feest van het nieuwe leven, door de dood heen, het feest van Pasen.
Het is nu: volhouden, de hoop niet laten varen. En je niet laten meezuigen in agressie, of wegzakken in apathie. Wij hebben elkaar meer dan nodig. En God heeft ons nodig voor vrede en gerechtigheid in deze wereld.
Onze wereld.
pastoraal werkster Carla Berbée
Reacties
Er zijn nog geen reacties op deze blog