De Aartsbisschop heeft het kerkelijk jaar 2019-2020 uitgeroepen tot het Jaar van de Eucharistie om bisdombreed een bezinning op de eucharistie als kloppend hart van het geloofsleven te stimuleren. De bisschop heeft daarbij het voornemen het aantal communievieringen terug te dringen.
Emeriti van ons bisdom hebben daarop een schrijven rondgestuurd, waarin zij willen laten delen in hun eigen reflecties. De emeriti denken vanuit ‘het tekort aan priesters en het belang van het bewaren en versterken van het geloof ín en ván de plaatselijke geloofsgemeenschappen’. Het is de moeite waard ook deze ‘aanvulling’ te lezen op te vragen bij het centraal secretariaat.
Met ouders van communicanten heb ik onlangs gezocht naar de spirituele betekenis van het eucharistisch gebed voor ons eigen gelovige leven. Ik heb daarbij een aantal woorden uit het eucharistisch gebed in de ruimte uitgezet en ouders gevraagd bij een woord te gaan staan, dat hen aansprak. Dat werd een mooie geloofsuitwisseling. Het eucharistisch gebed is een dankgebed.
Een aantal ouders gaf aan, dat er voor hen veel was om ‘dank’baar voor te zijn: hun kinderen allereerst; een mooie ontmoeting die dag op school; de genezing van een ernstige ziekte en een ongedachte toekomst, die zich daardoor aandiende. Dankbaarheid suggereert dat veel in ons leven niet vanzelfsprekend is. Ouders beleven dat als een Godsgeschenk. Dat is ook de ‘vreugde om het paasfeest’.
Er was een vader, die zich zeer verantwoordelijk voelde voor wat er omgaat in onze maatschappij. Hij koos de woorden ‘uw heilige dienst verrichten’ uit het eucharistisch gebed. Hij wil graag in dienst staan van anderen. Dit neemt hij serieus en is hem heilig. Anderen helpen geeft zijn leven zin. Het maakt van hem een vrolijk mens.
Een moeder herkende zich in het leven in het ‘licht van uw gelaat’. Zij wist God altijd om haar heen. Zelfs de kleine handelingen in het leven worden God toegewijd. Zij zit dicht tegen de Benedictijnse spiritualiteit aan.
En zo had ieder zijn eigen woorden, die hem of haar aanspraken. Een gebed, dat vaker langs ons heenglijdt door de veelheid aan woorden, wist ons te raken. Er zit veel moois in!
Ik wens u toe, dat ook u de tijd en de rust neemt om wat we vieren in de eucharistie – en wat mij betreft ook de communieviering of gebedsviering – door u heen te laten gaan. Vieringen zijn oases in ons drukke bestaan. Je kunt je er laven aan de Bron. Om daarna weer verder te gaan.
Ik wens u vrede en alle goeds voor het nieuwe jaar!
Pastoraal werker Frank de Heus
.jpg)
Reacties
Er zijn nog geen reacties op deze blog