Iets nieuws, een column op de website van Maria Vlucht.
Op deze manier willen wij, de pastores Munsterhuis, Huitink en Sleegers en mw. Ans te Lintelo, coördinator Glover JongerenPastoraat, u op een andere manier dan u van ons gewend bent, op de hoogte houden van ons werken in en voor de parochie Maria Vlucht, met haar vijf geloofsgemeenschappen in Glanerbrug, Lonneker en Losser.
Maar wat is nu eigenlijk een column?
Op de website Taalcentrum-vu.nl vond ik de volgende omschrijving, overgenomen uit
het boek Professioneel Communiceren (2004) van Jansen en Steehouder:
‘Een column is een regelmatig verschijnende, ondertekende persoonlijke rubriek op een
vaste plaats in een tijdschrift, krant of vakblad. In een column geeft een columnist
een recalcitrante, eigenzinnige, eventueel ietwat badinerende visie op een bepaald
onderwerp.’
Goed, dat gaan we dus doen… U informeren over de ins en outs van ons werken,
ons leven.
We wensen u veel leesplezier!
Wat je al niet doet voor je parochianen…
Vorig jaar met Moederdag heb ik in mijn overweging aandacht besteed aan wat
vrouwen en moeders betekenen in onze samenleving en in ons leven. En dat is heel
veel, maar heel vaak blijft het werk en de invloed van vrouwen onderbelicht.
Bovendien is het nog steeds zo dat vrouwen in gelijkwaardige posities als mannen
minder betaald krijgen.. Dus we vinden wel dat we geëmancipeerd zijn, maar in
werkelijkheid valt het soms toch maar vies tegen.
Nu mocht ik die bewuste Moederdag in twee kerken van onze parochie (en ik noem
geen namen…) voorgaan.
Dus toen ik na de eerste viering naar mijn auto liep stonden er buiten twee heren
mij op te wachten, althans zo leek het wel. Zij zeiden dat ze zich afvroegen waar
de mannen en de vaders in mijn verhaal gebleven waren.
Het kwam er met een grijns op hun gezicht uit, maar toch, het werd wel gezegd!
Ik heb tegen hen gezegd dat als ik met Vaderdag in hun kerk voor zou gaan dat ik dan
aan vaders en mannen aandacht zou besteden. En op 19 juni was het dan zover.
Het was weer Vaderdag en ik mocht weer in die bewuste kerk voorgaan. Ik mij
uitgesloofd op een overweging over vaders en over mannen die zijn als een vader.
Want Vaderdag is niet voor iedereen een gezellige dag met zelfgemaakte kadootjes
en ontbijt op bed. Voor al die mannen die geen vader werden, voor al die vaders die
om wat voor reden niet bij hun kinderen kunnen of mogen zijn, voor vaders van wie
een kind gestorven is, is Vaderdag vaak een moeilijke dag.
Ondanks het feit dat tegenwoordig de zorg voor kinderen meer dan vroeger verdeeld
is tussen man en vrouw, lijkt het erop dat vaders nog steeds minder bij het
huishouden en de opvoeding betrokken zijn. En toch, juist in kleine dingen zijn
vaders heel belangrijk, want, zo schreef ik in mijn overweging, zij zijn het
bijvoorbeeld, die de pasgeboren baby in de maxicosy naar de auto en het huis in
dragen. Zo laten zij zien hoe belangrijk is dat je je gedragen voelt… Zij zijn het die
achter het kind aan hollen dat pas leert fietsen en het zo het vertrouwen geven in
eigen kracht en kunnen, met de zekerheid dat er iemand is die je opvangt als je
valt…
Zo heb ik geprobeerd mijn belofte aan die twee vaders van vorig jaar waar te maken,
hen een hart onder de riem te steken, hen in het zonnetje te zetten, hen de eer te
brengen die zij verdienen.
En wat denkt u?
Waren ze er niet…
Vrede en alle goeds,
Pastor Maroesjka Sleegers
Juni 2011
Reacties
Er zijn nog geen reacties op deze blog