Wanneer wij moeten gaan
langs de grenzen van het leven,
waar ziekte ons klein maakt,
onzeker en afhankelijk,
laat ons leven dan niet verlopen in angst.
Als leven pijnlijk wordt,
het broze lichaam vervalt;
laat er een omarming blijven
die ons draagt.
Laten er mensen zijn
die ons vasthouden;
doe zelf uw naam eer aan
en laat U vinden
als wij U zoeken.
Amen.
Sytze de Vries
Meditatie bij Paasavond
In het donker van de Paasnacht zoeken wij licht. Een klein beetje is al genoeg om het donker te verdrijven. Waar het licht naar binnen wordt gebracht, wijkt de duisternis.
Het begint met één klein nietig vlammetje in een grote donkere kerk, één kaarsje en dan volgt de één na de ander. Eigenlijk ongelofelijk, hoe snel dat gaat en hoe de ene mens de ander aan kan steken, verlicht. De angst die je in het donker kunt voelen, het wachten op een uitslag, een operatie, houdt hij wel of niet van mij, zal dit geluk blijven duren, hoe lang nog, is er een uitweg, red ik mijn werk, mijn bedrijf?
Van het ene op het andere moment breekt het licht door, wordt het helder in je hoofd, warm in je hart. Je gaat het redden! Je hebt het gered! Je bent gered!
De steen die over je leven lag, wordt weggerold. Engelen helpen jou verder. Een nieuw leven ontwaakt. Je krijgt er weer zin in. Als bij donderslag.
Ongelofelijk Pasen!
Pastoraal werker Frank de Heus
Reacties
Er zijn nog geen reacties op deze blog