Hoe vaak hebben we bij uitvaartdiensten, maar ook bij andere gelegenheden, al de vraag gehoord van Thomas: 'Heer, wij weten niet waar Gij heengaat, hoe moeten wij dan de weg kennen ?' Zie Johannes 14, 1-6.
Deze vraag van Thomas lijkt me zeer herkenbaar. Want weten wij de weg nog, in deze onzekere tijden? We zijn op zoek naar zin en betekenis, maar missen de oriëntatie. Deze onzekerheid horen we ook in het evangelie van 'Beloken Pasen†(Johannes 20, 19-31). De luiken zitten dicht. Angstvallig houden de leerlingen ramen en deuren gesloten, uit vrees dat hen iets zal overkomen. Toch komt Jezus bij hen binnen. Hij wenst hen de vrede.
En Hij heeft ook een speciale uitnodiging. Hij moedigt Thomas, die maar niet kan geloven dat Hij verrezen is, aan: 'Steek uw hand uit, en leg die in mijn zijde, en wees niet langer ongelovig, maar gelovigâ€. Thomas neemt deze handreiking van de Heer aan. Het is het 'Pasen van Thomasâ€: hij overwint zijn angst, laat zich raken, en spreekt één van de eerste geloofsbelijdenissen: 'Mijn Heer en mijn Godâ€. Let hier ook op het woord 'mijnâ€: dit duidt op een héél persoonlijke band met de Verrezen Christus.
Thomas kwam van ver. Maar de ban is gebroken: in een mum van tijd maakt hij een heel proces door, dat hem van ‘angsthaas’ tot onverschrokken getuige maakt van het geloof in de Levende Heer. Het moet voor Thomas een bijzonder heftige ervaring zijn geweest, deze aanraking met Onze Lieve Heer, en de kracht die daar vanuit gaat. Toch gaat hij nu op weg, met de andere leerlingen, om het geloof te verkondigen aan wie hun hart hiervoor openen. Hierin staat hij niet alleen. Maar hij vertrouwt op de gave van de Geest, die ook hij heeft ontvangen.
Vertrouwen op de Geest betekent, dat je risico’s neemt. Ook het risico, dat je iets kan overkomen. Maar het biedt ook de kans om op authentieke wijze bruggen te slaan, en dichter bij de ander, en ook bij God te komen. Dat dit ook ons Pasen mag zijn!
Pastoor André Monninkhof
Reacties
Er zijn nog geen reacties op deze blog