STIL!
Tegen de achtergrond van het maatschappelijk debat over grenzen aan de vrijheid van meningsuiting, klinkt in het evangelie een opmerkelijk woord van Jezus.
‘Zwijg, stil!’ Jezus had in de synagoge het woord genomen. En niet gesproken zoals schriftgeleerden deden, maar als iemand met gezag. Iemand die zelf helemaal ís wat hij zégt en helder en betrouwbaar,..rein, .. zégt wie hij ís. Iedereen was buiten zichzelf van verbazing.
En een man, die in de macht was van een ónreine geest, begon luid te schreeuwen: “Jezus van Nazareth wat heb jij met ons te maken? Ik weet wie jij bent; de Heilige Gods.”
Waarop Jezus meteen had gezegd “Zwijg ..stil …”
Opmerkelijk: Want wát déze man zegt is waar.
En toch: zwijg, stil, hier geen betoog, geen debat, zelfs geen persoonlijk gesprek. Jezus gaat niet in op wat vanuit een onreine geest wordt gezegd, zelfs al is het waar.
Ik ben van een generatie die van kindsbeen af geleerd heeft mondig te zijn.
Op de Jenaplan lager school bij ons in een Zwolse wijk voerden we elke morgen het kringgesprek. En ook in vervolgonderwijs werden we uitgedaagd ons binnenste naar buiten te brengen, ‘Laat maar eens horen,…spreek je uit..!’
Maar bij Jezus: “Zwijg ...stil…"
Ooit werd het in een heel persoonlijk gesprek tegen mijzelf gezegd; door een pater van wie ik geestelijke leiding ontving.
Een aanhoudend terugkerende maalstroom van gedachten liet ik in een gemakkelijke woordenvloed alle ruimte: veel hoofd en weinig ziel. Plotseling gaf de pater met vlakke hand een ferme klap op zijn stoelleuning: …zwijg stil !…tot mijn schrik, werd ik afgebroken,… maar ook uitgenodigd eerst maar eens vijf minuten helemaal stil te zijn!
Hebben wij helder van waaruit we spreken; en zelf echt contáct met wat we denken en zeggen? Zijn we rein? Of spreken we te gemakkelijk en voorbarig; vanuit angst bijvoorbeeld, die altijd eerder dan ons vertrouwen het woord wil; de angst om onze plek en ons aanzien, onze ikkigheid, te verliezen. Als Jezus zijn leerlingen leert bidden, raadt hij ze dan ook aan om vooral niet met omhaal van woorden, en evenmin voor de bühne te bidden. Maar vanuit stilte,… die uitzuivert.
Zoals in gebed en in een echt vriendschappelijk gesprek moeten we ook in het maatschappelijk en kerkelijk debat helder hebben van waaruit we iets zeggen, of we spreken vanuit een onreine of vanuit Gods Geest. De stilte… zegt het ons.
Paul Daggenvoorde, pastoor
Reacties
Er zijn nog geen reacties op deze blog