De vliegtuigramp van vorige week donderdag in de Oekraïne is ons niet in de koude kleren gaan zitten. We zijn allemaal aangeslagen over wat daar is gebeurd, wat mensen is overkomen, hoe moeizaam het proces na de ramp op gang is gekomen.

Velen zijn boos, teleurgesteld, onschuldige mensen zijn de dupe geworden van geweld dat daar heerst. Dat doet pijn en maakt ons verdrietig.

Ook in onze parochie Maria Vlucht werden wij geconfronteerd met een nabestaande oma die haar kleindochter van 22 jaar oud is verloren. Ze ging alleen op weg , op weg voor haar stage. Ze is er nooit aangekomen. Toen ik voor de pastorale zorg op weg ging naar deze oma voelde ik het intense verdriet, het ongeloof over wat er was gebeurd. Dan komt het dichtbij. Dan voel je de pijn, maar ook de angst voor de toekomst.

Wat kunnen wij hiermee?

Luisteren, nabij zijn, meeleven en onze stem laten horen.

Onschuldige mensen mogen nooit de dupe van geweld worden, elke keer weer gebeurt het…wanneer houdt dit ooit op?

Het kan ophouden als wij gaan leven vanuit een zuiver hart, wanneer wij de boodschap van God waarmaken:  in vrede samen leven en respect hebben voor elkaar.

Ik wens alle betrokken mensen die een dierbaar iemand hebben verloren veel kracht en sterkte toe, dat God allen nabij mag zijn.

Diaken B. Huitink.