In de teksten van komende zondag 2 april horen wij tekens van hoop. Zo spreekt de schrijver van de eerste lezing (uit de profeet Ezechiël) het volk van Israël nieuwe moed in.
Het volk verblijft in ballingschap, in een ver en vreemd land. Ze zijn zwaar ontmoedigd, ze zijn als doden. Maar de profeet belooft hen nieuw leven: 'Mijn geest zal ik over u uitstorten en gij zult levenâ€.
In de tweede lezing (uit de brief aan de Romeinen) zien we hetzelfde beeld.
Een zelfzuchtig leven leidt tot niets, zo merkt Paulus op. Dit kunnen we gemakkelijk herkennen: gaan voor eigen succes blijkt vaak een doodlopende weg te zijn. Maar – zo voegt Paulus eraan toe – ons bestaan als gelovigen wordt toch beheerst door de Geest? En is het niet de Geest van God, die niet alleen in ons woont, maar ons ook samenbrengt, opdat wij met vereende krachten zouden zoeken naar nieuwe wegen, die ons recht op ons doel doen afgaan: leven in Gods Geest? Over ‘teamspirit’ gesproken … Samen bereik je zoveel meer …
Het evangelie bereidt ons voor op Pasen.
Jezus wekt zijn vriend Lazarus op uit de dood. Hiermee wil Hij ons laten zien, dat we lijden en sterven niet kunnen ontwijken. De weg van het Kruis zal Hij ook Zelf moeten gaan. Maar deze weg is niet zonder uitzicht, want liefde tot het uiterste en trouw tot in de dood blijken uiteindelijk sterker te zijn dan alle narigheid en ellende, waarvoor we kunnen komen te staan. In dit perspectief mag de opwekking van Lazarus – zijn naam betekent: 'God zal ons helpen†– ook voor ons een teken van hoop zijn, op weg naar Pasen.
Pastoor André Monninkhof
Reacties
Er zijn nog geen reacties op deze blog