Veel lijkt soepeler te worden. De eerste kerkdiensten zijn in Haaksbergen alweer gehouden. Er is meer publiek op straat, in de stad, op de terrasjes. Kinderen gaan weer naar school. Tieners hebben eigenlijk al wat vakantie.
Je vraagt je af: ‘Wordt het weer als eerst?
Na de zomer, wordt alles dan weer normaal?
Wanneer kun je weer zingen in de kerk? Kun je wel bidden in de kerk? En thuis? Bid je met elkaar of alleen in je eentje?
Ik heb zelf het gevoel dat we in een luchtledige zweven.
Deze weken tot 1 juli, is dat de stilte voor de storm?
Komt er een windje of een beetje beweging? Of zijn we de meeste parochianen gewoon kwijt? Men heeft ons niet gemist en wij hen ook niet?!
Juni, bijna de langste dag (of kortste nacht).
Op 24 juni feestdag van St. Jan. Ik heb dat vaker gevierd met de kinderen van de kinderkerk: Met een picknick, vuur springen, zingen en spelen in het park.
St. Jan, Johannes de Doper die alles op scherp wist te zetten.
Doet zuster Corona dat soms ook niet..?!
We weten niet wat ons te wachten staat. Seizoensplanning voor het najaar… ga je gang, maar niets is zeker.
Eerste communie: niet deze zomer, dan maar volgend jaar? Ga je gang, maar niets is zeker.
Je moet nu wel super gemotiveerd zijn om toch naar de kerk te komen. Of toch niet?
Blij je te zien’!’, ‘Fijn dat je weer terug bent!’ Want: Samen bidden is toch anders dan alleen thuis.
Eigenlijk zijn we al die tijd samen geweest, verbonden door de Geest, verbonden door diezelfde onzekerheid.
pastor Carla Berbée
Reacties
Er zijn nog geen reacties op deze blog