Zondag begint de derde week van de Advent.
‘Verheug je’,
zo heet dan vanouds de viering.
Had je dat verwacht?
Een oproep je te verheugen?
Misschien eerder dat jij je moet bekeren.
En had je verwacht dat het van Paulus komt?
Want hem kennen we wel anders.
Somber, belerend, afwijzend zelfs.
Halverwege de voorbereiding op kerst toch niet:
‘Verheug je!’
Niet dat we naïef blij doen.
Paulus heeft zelf narigheid genoeg meegemaakt
om te weten dat ‘doen alsof’, niet werkt.
Verheugen is je laten optillen.
Dat valt niet mee.
Onderuit- en wegzakken gaat makkelijker.
Humeurig klagen ook.
En dat je maar blijft denken
‘lukt niet, en wordt nooit wat’.
Verheug je, daar word je anders van.
Wat jou niet lukt, kan een ander!
Paulus hoopt op Jezus. De opgestane Jezus.
Want ooit was hij onverwacht door Jezus veranderd.
Toen Paulus nota bene mensen van de kerk had laten vermoorden.
Verheug je.
Je zult geholpen worden.
Met kerstmis vieren we dat de hulp van God er
totáal anders uitziet dan verwacht.
Een kínd wordt geboren.
In onze handen gelegd.
Teder doet het beroep op onze liefde.
Om de menswording van onszelf en anderen
ter harte te nemen, én te doen.
Reacties
Er zijn nog geen reacties op deze blog