Afgelopen week zat ik in de S-Bahn in Hamburg. Een jonge donkere man zat tegenover mij. Ik schat uit Ethiopië of in ieder geval van die kant van Afrika. Een vluchteling of immigrant? Scheuren in zijn broek. Maar dat is trendy. Ongelooflijk trouwens; dat je een gebleekte broek kunt kopen met de scheuren er al in; en dat ook nog eens voor veel geld! Maar dat is een persoonlijke verwondering.
Er kwam een oudere man de wagon binnen. In zeer beleefd Duits vroeg de man tegenover mij, of hij niet op zijn plaats wilde zitten. De oude man bleef liever staan. Even later liep een Oost Europeaan bedelend om geld langs al die Europees uitziende reizigers. Niemand gaf hem wat, behalve dan die man tegenover mij. Ik werd geraakt door zijn vriendelijkheid.
Als ik dan hoor van zo’n incident in een vliegtuig van Ryanair, dat een blanke man niet naast een zwarte vrouw wil zitten! Hoe bestaat dat in deze tijd?
In het evangelie van komende zondag horen we, hoe Jezus met zijn leerlingen in de tempel tegenover de schatkist zit. De inhoud van de kist komt toe aan de weduwen en wezen. Het is de sociale voorziening van die tijd. Iedereen werpt er wat in. De rijken enorme bedragen. Een arme vrouw die langskomt, twee centen. Wat schieten de armen daar nu mee op? Je kunt er meewarig om lachen.
Maar het is meer dan wie dan ook voor haar gaf. Het was alles wat zij nog had. Haar laatste levensonderhoud. Wat kun je je op mensen verkijken!
Daarom dacht ik ook terug aan het voorval in Hamburg. Hoe vaak schatten wij mensen niet verkeerd in, omdat we ze eigenlijk helemaal niet kennen. Dat vind ik nu het mooie aan Jezus van Nazareth. Hij neemt de tijd voor de mensen. Hij luistert naar ze. Hij maakt contact. Moge hij ook jou en u inspireren!
Reacties
Er zijn nog geen reacties op deze blog