Soms houden bepaalde gedachten die spelen in je hoofd je bezig. Je komt er niet los van. Ik heb dat de laatste weken in het licht van wat er gebeurt in onze wereld en daarmee ook in onze kerk. Als mens staande in die wereld en kerk zal ik ook te kort schieten in de problemen, oplossingen enzovoort. Je bent mens met al zijn of haar beperkingen, hoeveel je ook geleerd hebt of niet, hoe rijk of arm je ook bent.
Wat door mijn hoofd speelt is de vraag: Wat is ware vrijheid?
Is dat, dat je alles kunt zeggen en schrijven, overal kritiek op mag hebben? Dit ook in het licht van datgene dat wij dit jaar vieren: vijfenzeventig jaar bevrijding. Gezegd werd er na een periode van geweld, het recht van de sterkste, de macht van... "Dit mag nooit meer gebeuren".
En toch gebeurt het tot op de dag van vandaag, dichtbij en veraf. Voorbeelden genoeg, ik hoef ze niet te noemen, u kent ze wel. De beelden, het gesproken en het geschreven woord zijn duidelijk.
De taal wordt grimmiger en harder. Men wil als het ware de ander dwingen, want anders...
Ik hoop dat we in de kerk en samenleving met elkaar goede woorden spreken en oplossingen vinden in de problematiek van alle dag. Dat niet de grootste mond het laatste woord heeft, maar van hen die oprecht van uit hun hart spreken. Elkaar ruimte geven, elkaar zien staan, elkaar terzijde staan. Voor ons allen een opdracht.
Na het Carnaval, in de dagen die komen gaan, is er weer een periode waarin wij als christenen worden uitgenodigd om daarover na te denken, te beleven en te doen. Van Aswoensdag tot Pasen. Pasen, het feest van ware vrijheid. Ik wens u allen in alles wat u doet / jullie doen en ook mijzelf Vrede en alle Goeds.
De ware vrijheid begint bij onszelf.
Reacties
Er zijn nog geen reacties op deze blog