In het Evangelie houdt Jezus u en mij regelmatig een spiegel voor. In de woorden die Hij spreekt mogen wij een weg ten leven zien. Een gave maar ook een opgave.
In de vraag van zijn leerlingen herkennen wij ons zelf. “Wie kan dan nog gered worden?”
Het geloof - zo kunnen wij - ervaren vraagt nogal wat. Tegenover de zucht naar bezit staat de geest naar wat werkelijk waarde heeft.
Waarin ligt voor ons de waarde van het leven? Moeten we alles loslaten wat we bezitten of...?
De tekst van dit Evangelie geeft mij stof tot nadenken. Woorden die tot nadenken stemmen. Je vrij maken om het leven te delen in liefde. Daarin hoeven u en ik niet alles achter ons te laten of los te laten.
Maar als wij dan toch willen delen? Wat kunnen wij echt delen?
Ik denk: onze tijd, onze belangstelling, onze lieve zorg. Een luisterend oor, een helpende, zorgende hand, een glimlach, stil aanwezig zijn. Een bemoedigend woord en troostend nabij zijn. Dit is de meest elementaire vorm van liefhebben. Tijd en ruimte hebben, vinden en leven voor Hem met een Hoofdletter en met een kleine Letter.
Er zijn duizend en een manieren die laten weten: ik ben je nabij, ik sta naast jou!
parochievicaris Willy Rekveld
.jpg)
Reacties
Er zijn nog geen reacties op deze blog