We zien elkaar ook deze Pasen nauwelijks live. Online zullen we Maria Magdalena horen zeggen: “Ik heb de Heer gezien”. Uit beeld gestuurd, de dood in gejaagd, en weggelegd achter een steen in een graf, is Jezus kennelijk toch ‘te zíen’.
Maria Magdalena kon er niet mee leven dat Jezus was vermoord. Dat degene aan wie zij haar leven had te danken in de dood was. In het duister van de vroege morgen was ze naar het graf gekomen. Verblind door verdriet. Om te zoeken en te rouwen. Zo doet een mens die ‘het’ niet kan vinden, die ‘het’ niet meer ziet zitten.
Maar zijn graf bleek leeg! Dat Jezus in ons leven de weg kent, wist Maria. Dat Hij het sterven niet uit de weg was gegaan, wist ze ook. Maar dat Hij uit deze dood de weg wist, dat zag ze nu niet aankomen. Het graf is leeg. En laat zien dat Jezus die zichzelf de Weg noemt, ook de uitweg is, de exodus, de uittocht. Waar ‘m dat in zit? In de opstanding.
De vreugde van ons paasgeloof is niet dat alleen dat Jezus leeft. Laat staan dat Hij alleen leeft. De diepte van de paasvreugde is dat Jezus is opgestaan om met óns te zijn. Zodat wij leven. Maria Magdalena heeft dát gezien.
Toen Jezus haar als de tuinman tegemoet kwam. In haar verdriet over zijn sterven beleefde ze opnieuw wat ze met Jezus in haar leven eerder al had ervaren: dat wie zich toevertrouwt aan Hem, zélf opnieuw leeft. En mét Hem het lef en de kracht heeft om opstandig te zijn.
‘Gezien de Heer’ zullen ook wij niet bang zijn om onszelf te geven, anderen te vergeven, en op te staan tegen armoede en ongelijke kansen. We zullen ons verheugen over leven waarin wordt gedeeld en gezorgd.
Opgestaan, was Jezus naar Maria Magdalena gegaan. En toen Hij haar bij haar naam noemde, wist ze dat het de Heer was.
En wij? Laten ook wij ons door Hem aanspreken? En zullen ook wij, gezien de Heer, inzien wat leven is, en welke uitgang de ingang is naar dat leven?
We gáan het zien, dankzij de opstanding van Christus.
Paul Daggenvoorde, pastoor
Reacties
Er zijn nog geen reacties op deze blog