Zijn ze er nog?
Het is nog vroeg als ik op zondagmorgen de deur uitga om voor te gaan in de weekend viering. Als ik de straat uitrijd is het stil en rustig, van vele huizen zijn de gordijnen nog gesloten. Ben ik de enigste die in onze straat op weg ga naar…...?
Onderweg naar mijn bestemming kom ik vele mensen tegen, bezig om hun conditie op peil te houden, wielrenners, hardlopers, wandelaars, klootschieters. Ik denk, de zondag komt op gang, het zonnetje schijnt heerlijk over de akkers en velden.
Ik kom nog een collega pastor tegen, ook op weg om voor te gaan in zijn viering.
De zondag is een dag voor rust, ontspanning, doen wat je graag wilt doen. We doen het allemaal
op onze eigen manier, dat blijkt als je zo’n half uur onderweg bent er daar over nadenkt op weg
naar de kerk.
Bij de kerk aangekomen, is de ijverige koster bezig om de kaarsen te ontsteken, muziek is hoorbaar in de kerk. Heel langzaam komen de eerste kerkgangers binnen, de een wat vroeger dan de ander. Gelukkig zijn er ook nog parochianen die voor bezinning, voor rust, voor ontmoeting op weg gaan naar hun kerk.
Na de viering wordt er vaak gezegd, het ging nog wel met de bezetting, de vaste kern was er wel. Gaat het om aantallen? Of gaat het om de inhoud? Gaat het niet meer om het samen zijn als geloofsgemeenschap, om de inhoud van de viering, hoe wij op weg worden gezet? Gelukkig ze zijn er nog steeds parochianen die komen voor……. Ieder zal dat op zijn eigen manier invullen. Het is vakantie tijd, een mooie tijd om tot bezinning te komen hoe u de zondagmorgen invult, wat u inspireert.
Ik wens u nog een fijne vakantie tijd toe.
Hartelijke groeten,
Auteur:
Diaken Bert Huitink.
Reacties
Er zijn nog geen reacties op deze blog