Aangeraakt
Bij Joh 20,27 - Kom met je hand om de opening in mijn zijde te voelen. Wees niet langer ongelovig, maar gelovig.’
Niet zo lichtgeraakt. Tipte iemand mij. Dingen minder persoonlijk, en meer zakelijk nemen. En je door gevoeligheden van anderen niet zo laten bepalen.
Wat een opgave! Als alles bij je binnenkomt. En daar in je denken en doen blijft. Steeds allemaal meedoet met elke gemoedsbeweging, elke gedachtegang en bij elk te nemen besluit. Onderscheiden, afsluiten en loslaten is het devies. Maar jezelf isoleren stompt af.
Leven is toch open, en in verbinding staan?
Na de kruisdood en het Pasen van Jezus heeft Thomas moeite om aan te sluiten bij de andere leerlingen. Er is teveel gebeurd om te kunnen geloven wat de groep nu over Jezus zegt. Dat die er weer is.
Thomas blijft bij zichzelf. Jezus erkent dat. En verwijt Thomas niets. Raakt het Jezus dan niet? Dat Thomas niet meedoet? Jawel. Maar hij kiest ervoor zich te láten raken.
Ons overkomen gevoelens en gedachten. Wat zich aandient loopt vaak zomaar door. En gaat meteen zitten. Nog wel het makkelijkst in onze allergieën.
Maar wij gaan zélf over onze huishouding. Niet door ons op te sluiten. Wie aan de deur staat mag best binnen. Maar pas op uitnodiging. En dat is wat Jezus doet. Hij nodigt Thomas uit zijn littekens aan te raken. Hij gaat daar zelf over.
Zo kan geleden leed raakpunt zijn en (her)begin van vitale gemeenschappen die alles met elkaar delen.
De parochie op ons paasbest.
Paul Daggenvoorde, pastoor
Reacties
Er zijn nog geen reacties op deze blog