Afgelopen week schreef Huub Ruel, theoloog en parochiaan in Enschede, voor onze Whatsappgroep in de Vastentijd, hoe hij in de wereld heel veel woestijn ervaart. Sociale media-algoritmes verleiden hem ongegeneerd en voortdurend. Om meer te kopen, om meer winst te maken met beleggen, met gokken of om er ‘second loves’ op na te houden. Hij pleit ervoor de olifanten in de kamer gewoon te benoemen.
Ik denk, dat het evangelie van komende zondag daarover gaat (Joh. 20, 19-31). In een verhaal, dat je als een geloofsverhaal moet lezen – anders kom je er als 21e eeuwer niet uit – verschijnt Jezus na zijn dood aan zijn leerlingen. In het bijzonder aan Thomas. Thomas heeft Jezus dan nog niet gezien. De andere leerlingen wel. En Thomas wil of kan ook niet geloven, dat Jezus leeft, als hij niet eerst de wonden heeft mogen aanraken, die in Jezus’ lichaam geslagen zijn.
Precies daartoe nodigt Jezus Thomas uit. ‘Raak ze maar aan’. Het mag. Het moet zelfs.
Want alleen als wonden worden aangeraakt en serieus worden genomen, kunnen ze helen. In onze maatschappij. In ons persoonlijk leven. Dat vraagt durf. Dat vraagt vertrouwen. Jezus moedigt ons daartoe aan. Het is een sprong in het diepe.
Maar het kan je de vrede brengen, die je zoekt.
Frank de Heus, pastoraal werker
Reacties
Er zijn nog geen reacties op deze blog