Het is heerlijk om even weg te gaan. Dat hoeft niet voor weken. Soms is een lang weekend al genoeg. Even een andere omgeving, even andere mensen om je heen, even vier andere muren dan waar je het hele jaar naar mag turen. Daar word je een ander mens van...

Tenminste... dat denken veel mensen. Soms heb je ’t zo gehad met alles. Dan denk je 'Ajuis, ik vertrek!” Maar waar je ook kampeert of waar je naar toe vlucht: jezelf neem je altijd mee. Jezelf verander je niet zo gauw. Ieder mens heeft zijn gebreken, elk mens heeft zon- en schaduwkanten, in elk mens zit goed en kwaad. En dat is soms lastig, niet alleen voor anderen maar ook voor jezelf. Kun je die schaduwkanten onder ogen zien? Kun je daar op een goede manier mee omgaan?

Langzaamaan beginnen de kinderen weer naar school te gaan. Het verenigingsleven komt weer op gang, er ‘moet’ weer van alles. Jammer van de vakantie, maar ook heerlijk. Voel je je anders na deze zomerdagen? Laten we het hopen: een beetje anders en een beetje de oude. Opgefrist en afgestoft mogen we samen verder. We zijn elkaar gegeven, we zoeken elkaar niet uit. Niet in de parochie, niet in de buurt of in de straat. Laten we elkaar opgefrist weer als nieuw tegemoet treden. Het oude even vergeten: er liggen nog allerlei kansen voor ons klaar. Als je er maar oog voor hebt.

Carla Berbée

p.w. Enschede