Een bijzondere ontmoeting
Naast de verhalen van de katholieke hoogfeesten door het jaar heen, heeft mij o.a. het verhaal van de Emmaüsgangers altijd geïnspireerd. Een eindje lopen, met je verdriet, niets zeggen, toch samen. En dan een bijzondere ontmoeting: niet opgeven, DOORGAAN?!
Op de derde dag na het overlijden van Jezus waren Kleopas en Lucas te voet onderweg van Jeruzalem naar Emmaus. Ze waren verdrietig ze hadden geen zin om te praten.
Een andere man haalde hen in. Hij opende het gesprek: “Ook in Jeruzalem geweest?” De twee hielden hun mond dicht. Nog een keer probeerde de andere man het: “Waarom zo droevig?”
Toen antwoorde Kleopas: ”Jezus was onze vriend, hij is opgepakt, veroordeeld en omgebracht. Zo gaat het altijd met mensen waarvan je denkt dat ze goed gaan doen”.
De andere man weer: “Maar die Jezus, zou die willen dat jullie droevig bleven? Hebben jullie nu verder niets meer met hem te maken?”
Toen vertelde Lucas een paar ervaringen die ze hadden gehad toen Jezus nog bij hen was. Lucas vond het fijn om de herinnering op te halen en nodigde de andere man uit op het eten.
De andere man: “Hij was dus een soort koning. als jullie geloven dat het kan wat hij je geleerd heeft, doe het dan ook zelf….”
Ze aten brood en dronken wijn. Later namen Lucas en Kleopas afscheid van de andere man. Hij moest weer verder. Lucas en Kleopas waren ondersteboven van zijn goede raad en hadden nieuwe moed om terug te gaan naar hun vrienden in Jeruzalem.
Wie was die andere man???
Ans te Lintelo, jongerenwerker
Reacties
Er zijn nog geen reacties op deze blog