Geduld
‘Laat beiden opgroeien tot de oogst’ (Mt. 13,24-30)
Het kabinet is gevallen. Velen hebben hierin een mening. Het moet anders. Een grote vraag die speelt is: ’Komt er geen stilstand in het beleid rond de vele vraagstukken?’. De problemen van onze tijd in kerk en samenleving zijn groot. Voor sommigen worden oplossingen niet snel genoeg gevonden. Voor anderen gaat het veel te snel. Beiden mogen er zijn. Het is van alle tijden. Het is steeds een zoeken van de juiste verhouding, de goede balans.
Als ik in mijn jeugd langs de groene weiden fietste, zag ik in die weiden ook wat men ‘onkruid’ noemt. De paardenbloemen, madeliefjes, pinksterbloemen enzovoorts. Er kwam een tijd dat deze bestreden werden. Men noemde het onkruid. Het grasland met zijn diversiteit was voorbij. Het ging alleen om de opbrengst. Nu is men om allerlei redenen tot inzicht gekomen. Je ziet dat de diversiteit in al haar pracht weer terugkomt. Samen mogen ze weer opgroeien.
Is het zo ook niet in het geloof?
Jezus vertelt in gelijkenissen, in vele kleurrijke parabels, waar het om gaat. Zijn leerlingen begrijpen dat niet altijd. Het wordt uitgelegd door Hem, dat het er is en mag bestaan. Samen mogen ze opgroeien. Het kleinste zaadje mag opgroeien tot een grote boom.
Ook in onze geloofsgemeenschap mogen wij zo kleurrijk als we zijn, met elkaar zaaien. Zoals Jezus, de grote Zaaier het goede zaad zaait. Dat wij hierin wijs zijn, zoals deze wijsheid doorklinkt in de parabels die Jezus ons geeft. Onkruid, het kwaad, hoe harder je het uittrekt des te sneller komt het terug. Wat voor de een onkruid is, is voor de ander een mooie kleurrijke bodembedekker.
Een tip van Jezus zelf: wees voorzichtig dat je met het onkruid niet ook de goede oogst uitrekt.
Ik hoop dat er vreugde mag zijn in het vele goede dat er ondanks het onkruid mag zijn in ons geloof.
pastor Willy Rekveld, parochievicaris
Reacties
Er zijn nog geen reacties op deze blog