Voor iemand die (te) jong gaat sterven
Te vroeg
en als verraad
dient de dood zich aan.
De strijd
ben ik moe,
het leven
was en is mij lief.
Sta mij bij
nu ik alles
moet loslaten
en gedenk hen
die rouwen
over mij.
Bewaar mijn tranen.
Berg mijn levensadem.
Laat mij niet
vallen in het niets.
Bevestig mijn bestaan.
Klaas Holwerda
Meditatie bij Goede Vrijdag
Mensen die met een boog om je heen lopen. Iemand in huis halen en dan bedenken met wie hij of zij allemaal contact zou kunnen hebben gehad. Anderhalve meter afstand houden. Horen van duizenden – als we niets zouden doen – zelf miljoenen die zouden kunnen sterven. De stervende die sterft in plastic. Zwaaiende gezinnen. Opa en oma achter het glas. Aanraken en weten dat je daarmee een grens overgaat. Wikken en wegen. Is het verstandig? Is het menselijk? Wat is het grotere goed?
Goede Vrijdag wordt dit jaar gevierd in een wereld gegrepen door angst. We zijn niet zo onkwetsbaar en onafhankelijk als wij dachten. Niemand en niets staat op zichzelf, bestaat op zichzelf. Wij zijn allen deel van het grotere geheel. Wij zijn groot en klein tegelijk. Groot in wie je bent. Klein in dat grote heelal met duizenden gevaren. Groot in hoe wij elkaar in deze tijd bijstaan, elkaar niet vergeten, elkaar steunen, beschermen, beter maken.
Het ‘waarom’ van al dat lijden, al die angst? Ach, we weten het niet en zullen het ook nooit weten. Heeft God er een bedoeling mee? Neen. Het is wat het is. Moeten wij boos worden op God? Wie zijn wij om God terecht te wijzen? Alles heeft zijn tijd. We kunnen er maar beter net als Job het zwijgen toedoen en dankbaar zijn voor alle goede dingen, die ons (door mensen) zomaar gegeven zijn, en met elkaar stil zijn en huilen en het niet weten, als het kwaad ons treft.
Ik steek een kaarsje op voor jou.
Pastoraal werker Frank de Heus
Reacties
Er zijn nog geen reacties op deze blog