Tussen Pasen en Pinksteren luisteren we in de kerk naar overgeleverde toespraken van Jezus.
Om nog eens van hemzelf te horen wat ons hier te doen staat wanneer hij naar de hemel is.
‘Heb elkaar lief’ klinkt zondag.
Hoe? Zoals Jezus van mensen houdt.
Met daarbij de opmerking dat wijzelf tot zijn vrienden zijn gekózen. Niet gemaakt.
Want liefde is niet dat een ander,
of een andere groep, of enig schepsel
wordt gemodelleerd naar hoe het ons belieft.
Maar dat het anders zijn van anderen
als beminnenswaardig wordt aanvaard.
We zijn niet zelf de maat der dingen.
En zullen niet proberen, al is het ook met de beste wil van de wereld,
om een ander, of wat vreemd is om te vormen naar beeld en gelijkenis van ons eigen verlangen.
Christelijke liefde is kiezen voor het eigene van wat anders is.
In beeld krijgen wat elke ander en al het vreemde van God draagt.
En er voor kiezen je ermee te verbinden. Zoals in vriendschap.
Wie anderen, en al wat vreemd is of ongemakkelijk
als geschenk van God kan erkennen en aanvaarden heeft lief.
Zo komen we hier tot leven.
Reacties
Er zijn nog geen reacties op deze blog