Verliezen om te winnen
Sterven om te kunnen leven. Het lijkt een paradox. Voor christenen is het een diepe levenswijsheid. Het raakt de kern van het christendom.
We horen Jezus daarover zeggen:
‘Waarachtig, ik verzeker u: als een graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft het één graankorrel, maar wanneer hij sterft draagt hij veel vrucht.’ (Johannes 12, 24)
Zoals een topsporter zichzelf pijnigt op de atletiekbaan, in het krachthonk, op de fiets, of hoe en waar dan ook; zoals een jonge pianiste die verder wil komen, uren moet oefenen, ook als zij er geen zin in heeft; zoals een jongere met zijn neus in de boeken moet zitten om zich in een beroep te bekwamen, ook al was hij liever met zijn vrienden op stap; zo moet een mens lijden om meer ‘mens met en onder de mensen’ te kunnen worden.
Dit betekent niet dat je het lijden op moet zoeken. Je kiest er doorgaans niet voor, maar het komt erbij. En als je dan die mens geworden bent die je had willen worden of die kwaliteiten hebt eigen gemaakt, waar je verlangend naar uitzag, dan kun je tevreden terugkijken. Het is niet voor niets geweest.
Het is levenskunst je verlies te nemen. Je kunt er een leven mee winnen.
Vrede en alle goeds!
Pastoraal werker Frank de Heus
Reacties
Er zijn nog geen reacties op deze blog