Vrea en goodgoan!

‘Wie in mijn naam één zo’n kind bij zich opneemt, neemt mij op; en wie mij opneemt, neemt niet mij op, maar Hem die mij gezonden heeft’ ( Marcus  9, 37). Deze woorden – opgetekend uit de mond van Jezus van Nazareth – klinken komend weekend in vieringen in Rooms katholieke kerken. Ik kan ze niet anders horen dan tegen de achtergrond van de inmiddels wereldberoemde foto van dat Koerdisch Syrische jongetje uit Kobani, Aylan Kurdi, verdronken en aangespoeld op het strand van Bodrum, Turkije; het strand waarvan hij eerder met zijn ouders vertrok op weg naar het vrije en veilige Europa. De foto maakte een golf van emoties los. En terecht! Het zou wat zijn als zo ’n foto ons koud liet. Maar daarna komt de vraag: ‘En wat doen we daar nu mee?’. In onze oosterbuur nemen Angela Merkel en het tijdschrift ‘Bild’ een heel land op sleeptouw. Hun gastvrijheid en medemenselijkheid moeten ook ons aan het denken zetten. ‘Wat kunnen wij zelf doen?’ Het zal voor iedereen anders zijn, afhankelijk van jouw eigen mogelijkheden. Ik ken mensen, die helpen in het asielzoekerscentrum te Zenderen. Anderen geven taalles in de eigen gemeente. Sommigen halen samen boodschappen met vluchtelingen en maken ze wegwijs in onze samenleving. Maar ook het steunen van politici in de eigen gemeente, die een bijdrage willen leveren is al heel wat; samen een klimaat creëren door een positieve houding aan te nemen, waardoor anderen stappen kunnen en durven zetten. Je doet het niet alleen voor een ander, maar het doet ook jezelf goed. Want wie een kleine, kwetsbare medemens in zijn armen sluit, sluit God zelf in zijn armen. Dat is de wonderlijke ervaring van het christelijk geloof en de christelijke levenswandel.  Ik wens u vrede en alle goeds!

Pastoraal werker Frank de Heus