Wie is Hij? Wie zegt gij dat ik ben?
In het evangelie van Mattheüs 16,13-20 wordt deze vraag gesteld. Hoe wonderlijk is het dat deze vraag nog steeds actueel is; dat mensen nog steeds de weg van Jezus als hun weg zien; zijn woorden als bakens gebruiken; zijn leven als voorbeeld nemen; zijn kruis en verrijzenis als teken van hoop ervaren.
De vraag die Jezus stelt is een oprechte vraag. Het antwoord hierop is een zoeken naar ons eigen ik.
Wie zijn wij, u, jullie, ik die de naam van Hem noemen. Een naam die diepe betekenis heeft. ‘Gij zijt de Christus, de Zoon van de levende God’, is het antwoord van Petrus.
‘Zoon van de levende God’. Jezus’ antwoord is een antwoord dat zijn kerk een kerk mag zijn van mensen. Een kerk die ruimte geeft en vrijheid schept in zijn naam, als wij zijn boodschap goed verstaan.
‘Gij zijt Petrus, de rots, op wie ik mijn kerk bouw’. Petrus die de gebrokenheid kende van het leven. Kennen en weer niet kennen. Over water lopen en in dat water ten ondergaan. Het is zo herkenbaar voor mij. De vraag ligt bij mij persoonlijk. Wie is Hij voor mij? Wat ik mag bidden in een eucharistisch gebed?
Hij die ruimte geeft en vrijheid schept. Dat wij Hem hierin mogen zien, als een weg, een teken van hoop als een baken, als een voorbeeld ten einde toe.
Willy Rekveld, parochievicaris
Reacties
Er zijn nog geen reacties op deze blog