Jong en gelovig: deze Twentse jongeren vertellen over hun ervaringen
Voor kerken is het een hele uitdaging jongeren aan zich te binden. Daar weten de parochies in Zuidoost-Twente alles van. Maar de jongeren die zich aansluiten, doen dat met overtuiging. Michel de Wal (35), Joey Friedrich (20) en Lise Schulten (13) zijn drie van hen. „Ik vind het mooi te geloven dat er iets is.”
Interview door Aileen Slot, Tubantia 27-08-23
Ze zijn jong, energiek en gelovig. Elk op hun eigen manier. Dat blijkt al snel tijdens het gesprek in het parochiehuis van de Maria Geboortekerk in Losser. Open vertellen Michel, Joey en Lise over het geloof en wat het hun brengt.
„Ik vind het mooi om te geloven dat er iets is. Dat je niet alleen bent, maar dat er iemand meekijkt. Voor mij is het geloof iets dat ik bij me draag, daarvoor hoef ik niet voortdurend naar de kerk. Het ‘moeten’ vind ik lastig”, zegt Joey, terwijl zijn tafelgenoten aandachtig luisteren.
De 20-jarige studeert in Groningen en staat voor de klas op een katholieke school. Slechts een fractie van de leerlingen neemt actief deel aan het gebed, constateerde hij. „Toch denk ik dat we nog veel kunnen leren van de mooie verhalen uit de Bijbel.”
Hoop en houvast
Voor Michel de Wal (35) biedt het geloof ‘hoop en houvast’. „Het leven is veelomvattend. Het geloof kan helpen hier richting aan te geven.” De Wal ervaart dat met name in zijn rol als regisseur bij theatergroep ’sTOF van het jongerenpastoraat. Op het toneel komen actuele thema’s aan bod. Neem drankmisbruik, armoede, sexting (verspreiden van seksueel getinte berichten) en tienerzwangerschap.
„Ik merk dat jongeren vaak belerend worden toegesproken. Wij gaan een stap verder. Het is gebeurd, maar hoe ga je hiermee om? We gaan het gesprek met elkaar aan. Dat kan heel emotioneel zijn, maar helpt om gebeurtenissen te verwerken.”
De 12-jarige Lise is een van de jongste talenten bij de theatervereniging die haar aan de kerk verbindt. Ook is ze een tijd lang misdienaar geweest. „Eerst alleen, daarna samen met mijn broertje. Bidden doe ik niet. Ik heb wel verhalen uit de Bijbel gelezen.”
Het stopt hier niet. We geven dit door aan de volgende generatie
- Ans te Lintelo, parochies Zuidoost Twente
Met pensioen
De jongeren zijn deze middag bijeenkomen op verzoek van Ans te Lintelo (66). Zij gaat per 1 september met pensioen, na zich 37 jaar ingezet te hebben voor het jongerenpastoraat. In de rol van coördinator jongerenactiviteiten hielp ze jeugdigen ontdekken wie ze zijn en wat ze belangrijk vinden in het leven.
Te Lintelo zag de jeugd veranderen, evenals het imago van de kerk. ‘De kerk heeft door de tijd heen een negatief imago gekregen. Dat vind ik heel moeilijk. Daar heb ik mee moeten vechten’, zei ze in haar afscheidsinterview voor Maria Vlucht. Desondanks hield ze zich al die jaren staande als een sterke verbinder.
Veel wil Te Lintelo niet kwijt over deze periode. Liever werpt ze haar blik richting de toekomst. „Het stop hier niet. We geven dit door aan de volgende generatie. Het is onze missie jongeren te bereiken. Dat doen we met leuke activiteiten. Er moet plezier zijn, maar tegelijkertijd moet het ook ergens over gaan. De kerk moet herkenbaar blijven.”
Levenswijze
Die taak ligt nu onder meer in handen van pastoraal werker Frank de Heus (59). Het is een uitdaging, daar is hij zich van bewust. „We leven in een wereld waar veel te koop en te kiezen is. Vroeger stond de gemeenschap centraal, nu het individu.”
Desondanks, stelt De Heus, zoekt de mens van nature graag de verbinding. „En verbinden is wat we doen. We dragen zorg voor elkaar dragen en geloven in de liefde. Dat is misschien wel belangrijker dan de overtuiging dat er een God en een hemel is.”
